بررسی کمیت و کیفیت آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان پزشکی مقطع بالینی دانشگاه علوم پزشکی یاسوج

مقدمه: آموزش بالینی فرآیندی است که در آن دانشجویان با حضور بر بالین بیمار و به صورت تدریجی به کسب مهارت پرداخته و با استفاده از تجربیات و استدلال‌های منطقی کسب شده، برای درمان بیماران آماده می‌شوند. هدف این مطالعه تعیین کمیت و کیفیت آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان پزشکی بالینی دانشگاه علوم پزشکی یاسوج است. روش‌ کار: در این مطالعه توصیفی، کلیه دانشجویان بالینی در نیمه دوم سال تحصیلی 1387-1386 که رضایت به شرکت در طرح داشتند، مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار پژوهش، پرسش‌نامه‌ای محقق ساخته بود که روایی و پایایی آن بررسی و تائید شده بود. پرسش‌ها شامل مشخصات فردی، سنجش کیفیت و کمیت آموزش بالینی در حیطه‌های مختلف بود. داده‌های 54 پرسش‌نامه تکمیل‌شده با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS تجزیه و تحلیل شدند. سپس دانشجویان در بحث متمرکز گروهی شرکت کردند و نظرات ایشان جمع‌بندی و تحلیل شد. یافته‌ها: 68 درصد دانشجویان، کیفیت آموزش بالینی و 48 درصد آموزش استاد را نامطلوب ارزیابی کردند. فضای فیزیکی آموزش بالینی بیش‌ترین و امکانات آموزشی کم‌ترین امتیاز را داشتند. اینترن‌ها بیش‌تر از استیجرها عملکرد اساتید بالینی و مذکرها بیش‌تر از مؤنث‌ها بخش جراحی، بخش زنان و بخش داخلی را نامطلوب ارزیابی کردند. نتیجه‌گیری: اکثر دانشجویان بالینی، کمیت و کیفیت آموزش بالینی را نامطلوب ارزیابی کردند و از نظر آنان آموزش بالینی در همه ابعاد نیاز به بازنگری دارد.